Ο ρόλος του οδηγισμού στην κοινωνικοποίηση παιδιών και εφήβων με ειδικές δεξιότητες

Κοινωνικοποίηση:

→ ένταξη του ατόμου στην ομάδα-στο σύνολο
→ καλλιέργεια της ικανότητας του ατόμου να ακολουθεί τους κανόνες της ομάδας και να συμμορφώνεται με αυτούς
→ τελικός στόχος είναι η αυτόνομη διαβίωση του ατόμου στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου

Φορείς Κοινωνικοποίησης: οικογένεια, σχολείο, δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου

  • Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970 τα περισσότερα από τα παιδιά με ειδικές ανάγκες θεωρούνταν «μη εκπαιδεύσιμα»
  • Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται συνεχής αναφορά στη διεθνή βιβλιογραφία στον όρο της ενσωμάτωσης (inclusion) παιδιών με ειδικές ανάγκες τόσο στα πλαίσια των κανονικών σχολείων, όσο και σε όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής.
  • Ενσωματώνω (include-integrate): συνδυάζω σε σύνολο, φέρνω σε επαφή ομάδες ή άτομα με διαφορετικά χαρακτηριστικά, σταματώ την απομόνωση # Απομονώνω (segregate): απομακρύνω, χωρίζω
  • Αν χρησιμοποιήσουμε ένα διευρυμένο ορισμό της ενσωμάτωσης, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή προϋποθέτει την επαφή ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες με άλλα φυσιολογικά παιδιά σε καθημερινή βάση, ακόμα και αν αυτά φοιτούν σε διαφορετικά σχολεία. Είναι σαφής, λοιπόν, η συμβολή των δραστηριοτήτων ελεύθερου χρόνου στην ομαλή και επιτυχημένη ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο κοινωνικό σύνολο.
    Γιατί είναι απαραίτητες οι μικτές ομάδες;
  • Ανάπτυξη πολλαπλών διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των παιδιών και σε διαφορετικά πλαίσια (π.χ. δραστηριότητες εντός εστίας, εξωτερικές δραστηριότητες, κατασκηνώσεις)
  • Ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και προσωπική ανάπτυξη παιδιών με ειδικές ανάγκες (το παιδί διδάσκεται από τους συνομηλίκους)
  • Αυτονομία και αυτάρκεια παιδιών με ειδικές ανάγκες
  • Διδασκαλία σε πολλαπλά επίπεδα (multi-sensory), προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της μικτής ομάδας
  • Ισότητα των παιδιών
  • Τα φυσιολογικά παιδιά θα ευαισθητοποιηθούν από τις μικρές κιόλας ηλικίες
    Πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψιν μας α) τις δυσκολίες κάθε παιδιού, β) τις ανάγκες κάθε παιδιού και γ) πώς μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες αυτές.
    Προτάσεις
  • Διαμόρφωση προγράμματος, ώστε να μπορεί με κάποιο τρόπο να συμμετέχει το συγκεκριμένο παιδί
  • Αντίστοιχες οδηγίες, ώστε να είναι κατανοητές και να μπορεί να τις ακολουθεί
  • Υποστήριξη και κατεύθυνση εθελοντών από ειδικούς
  • Συνεργασία με τους γονείς (οι περισσότεροι είναι πρόθυμοι και συνεργάσιμοι)

 

Μαρία Τσιλιμπώκου
Ψυχολόγος-ΜΑ, Ειδική Παιδαγωγός

Share it!
Facebook
Twitter
LinkedIn